Risico kernoorlog groeit door nieuwe Amerikaanse raketten in Duitsland
Nachdenkseiten.de, 17 december 2025
De stationering van nieuwe Amerikaanse middellangeafstandsraketten in Duitsland zijn gepland door de VS en de Duitse regering. Maar het publieke debat hierover heeft lang niet de breedte bereikt die past bij de daaraan verbonden gevaren richting een nucleaire oorlog.
Deze niet passende staat van het debat hangt samen met het feit dat de vredesbeweging wordt afgeschilderd als naïef, gevaarlijk of zelfs als verkapte aanhangers van de “enige schuldige aan de oorlog”, namelijk Rusland. We kennen dat, het was al iets soortgelijks toen miljoenen mensen zich vier decennia geleden tegen het gevaar van oorlog keerden en protesteerden tegen de stationering van de Pershing II-raketten. Tijdschrift Der Spiegel schreef in 1981: “Duitse politici zetten pacifisten weg als ‘infantiel’ en als de vijfde colonne van Moskou.”
De vredesbeweging van nu ziet: deze nieuwe Amerikaanse wapens hebben koppen die ook zonder nucleaire kern een zeer hoge explosieve kracht kunnen ontwikkelen. Bovendien kunnen ze met hun korte waarschuwingstijd of hun vermogen om grotendeels onopgemerkt te blijven door vijandelijke radar, massale maar uiterst nauwkeurige aanvallen uitvoeren, zelfs diep in Russisch gebied. Daarmee vergroten ze het risico op een kernoorlog zodra de spanningen groeien tussen de NAVO met haar kernmachten en de kernmacht Rusland de nervositeit in de tegenovergestelde waarschuwingscentra voor radarverkenning en binnen de leiderschapsniveaus van de legers. Deze stationering vormt al om deze redenen een risico dat niemand ooit het recht heeft, het te nemen.
Gordijn van geheimhouding
De verantwoordelijken in Berlijn en Washington, evenals in de NAVO, handelen achter het gordijn van geheimhouding: Er zijn geen gegevens over hoeveel van de beoogde systemen de VS in Duitsland zullen stationeren. Bekend is alleen welke offensieve raketten vanaf herfst 2026 geplaatst zullen worden:
1. Daar is ten eerste de ‘Standard Missile SM-6’, een geleide raket voor de vernietiging van vijandelijke gronddoelen. Ze heeft de mogelijkheid om met meerdere keren de snelheid van het geluid over een afstand van 1.600 kilometer naar het doel te vliegen.
2. Tegelijkertijd bereiden de VS de stationering van aanvalssystemen van het type ‘Tomahawk’ in Duitsland voor. Daarover schreef de Berliner Morgenpost op 14.10.2025:
De Tomahawks, ook wel kruisraketten genoemd, behoren tot de Amerikaanse first strike-wapens die in talrijke conflicten worden ingezet. Ze zijn een soort onbemand wegwerpvliegtuig dat op lage hoogte (30 tot 90 meter) kan vliegen met een zeer modern navigatiesysteem en onderweg van richting kan veranderen. Ook obstakels ontwijken de Tomahawks. Vanwege deze eigenschappen zijn ze moeilijk te detecteren door de luchtverdediging van het beschoten land.
De Tomahawk vliegt met een snelheid van ongeveer 880 km/u diep het vijandelijk gebied in, bijvoorbeeld om bunkers, radarinstallaties, raketbases of commandoposten uit te schakelen. De reikwijdte is 1.700 tot 2.500 kilometer.
3. Bijzonder explosief is bovendien de planning om de hypersonische raket ‘Dark Eagle’ in Duitsland te stationeren. Het bereik is tot 2.800 kilometer, die het aflegt met een snelheid van maximaal 6.115 km/u.
De organisatie Internationale Artsen voor de Preventie van Kernoorlog (IPPNW) schrijft over deze stationeringsplannen:
De federale regering spreekt over een ‘capaciteitskloof van de Europeanen’ die moet worden gedicht. Rusland beschikt inderdaad over een breed scala aan korte- en middellangeafstandsraketten, hypersonische wapens en kruisraketten, waaronder de conventioneel of nucleair bewapende Iskander-raketten die in Kaliningrad zijn gestationeerd. Maar bij nadere beschouwing blijken de militaire evenwichten complex te zijn. Asymmetrieën moeten in overweging worden genomen: Amerikaanse middellangeafstandsraketten in West-Europa richten zich op Moskou, Russische raketten richten zich op West-Europa, niet op Washington. Volgens experts zijn de lucht- en zeestrijdkrachten van de NAVO superieur aan die van Rusland – de bewering van een ‘capaciteitskloof’ overtuigt niet. Met de stationering zou een ‘de facto moratorium’ worden beëindigd dat na de opzegging van het INF-verdrag (verbod op landgebaseerde middellangeafstandsraketten in Europa) in 2019 tot nu toe is nageleefd.
Het gevaar van een atoomoorlog neemt toe – ook bij conventionele first strike-wapens
De nieuwe wapens moeten conventionele kernkoppen dragen. Ze kunnen echter worden gebruikt om strategische doelen (zoals locaties voor kernwapens) ver in Rusland te treffen. Ook preventieve, dus ‘voorkomende’ aanvallen worden daarmee denkbaar. Vanwege de korte waarschuwingstijd van de raketten en de lage vluchtbaan van de kruisraketten onder de radar zou het voor Rusland nauwelijks mogelijk zijn een aanval af te weren.
Vanuit Russisch perspectief gaat het om het gevaar van een verrassingsaanval als eerste slag [first strike, dus niet als reactie op een aanval van de ander] en mogelijk om een zogenaamde ‘onthoofdingsaanval’, waarmee de leiding van een regering uitgeschakeld kan worden. Hoe korter de waarschuwingstijden van de in Duitsland gestationeerde wapens, hoe sterker de prikkel voor de potentiële tegenstander om deze wapens preventief aan te vallen. Dergelijke preventieve [preemptive] aanvallen op Duitsland zouden denkbaar zijn als de Russische regering tot de inschatting zou komen dat de nieuwe wapensystemen in staat zouden zijn de eigen nucleaire capaciteiten te bedreigen.
Met de sterk verkorte waarschuwingstijden neemt ook het risico toe dat er per ongeluk een kernoorlog uitbreekt, door ongelukken, technische fouten of misverstanden. De stationering is in eerste instantie “episodisch” gepland in het kader van het opstellen van een “Multi-Domain Task Force”. Het is bekend dat er mobiele en flexibel inzetbare systemen worden voorbereid. De Poolse denktank PISM meldt dat er “vermoedelijk meerdere tientallen” raketten naar Duitsland zullen komen. De verklaring waarom de VS alle drie de rakettypen parallel in Duitsland willen stationeren, is dat ze geïntegreerd zijn in het Multi-Domain Task Force-concept: Het gaat om uiterst precieze, snelle eerste-aanval- of reactieraketten die passen in een concept van de zogenaamde geïntegreerde offensieve en defensieve strategie, waarvoor zonder een geïntegreerd concept afzonderlijke wapenonderdelen zouden worden gepland.
Het gaat hier voor de NAVO-militairen om verschillende niveaus van het slagveld, die de beoogde raketten complementair bestrijken. Het gaat om het voeren van een oorlog die als beheersbaar wordt beschouwd, tussen de nucleair opgestelde NAVO en de nucleaire macht Rusland, en afhankelijk van het escalatiepotentieel ook China: “Dark Eagle” moet de als waardevol geclassificeerde doelen diep in het vijandelijke gebied vernietigen, “Tomahawk” voert flankerend massale precisieslagen uit over grote afstand, en de “SM-6” combineert luchtverdediging met aanvallen op middellange afstand.
Beroep tegen de stationering
De vredesbeweging heeft gereageerd op de hier aan het licht komende strategie van concrete voorbereiding op een atoomoorlog met de Berlijnse oproep tegen de stationering van middellangeafstandsraketten. Berliner Appell: Gegen neue Mittelstreckenwaffen und für eine friedliche Welt | Nie wieder Krieg!
Vertaling uit het Duits: Maurits in ’t Veld (regiokring IJssel)
