Oorlog is niet heilig, of nobel, of zelfs nodig
Het is de laagste staat van Zijn
en speelt zich grotendeels af onder de zoden

Het zijn geen beesten die zullen sterven,
maar adolescenten, eigenlijk nog kinderen
Messen zullen diepe japen in jonge lijven kerven

Laten spartelen in een poel van bloed,
ingewanden en de scherpe stank van urine
Ze zullen worden vermalen, verpulverd, vernietigd
door de oorlogsmachine…

Dus waag het niet om een wapen te maken
van mensen die nog nauwelijks hebben geleefd
Alleen een lafaard offert een ander op
voor iets waar ie zelf naar streeft

Omdat ie denkt dat ie het recht heeft…
Al jullie hitsers mogen zelf naar de hel
Als je niet weet hoe, dan help ik je wel

Ik kan de machine misschien niet kloppen,
of stoppen, of zelfs maar hinderen…
Maar kom niet aan mijn kinderen!

AMK

 De Ander, de Ander, het ligt altijd aan de Ander
Die wil maar niet toegeven aan ons Grote Gelijk
Niemand wil de schurk zijn, niemand kán de schurk zijn
Zal zichzelf altijd overtuigen dat ie Gelijk heeft
en niet de Ander, de Ander, het ligt altijd aan de Ander
Die wil maar niet luisteren naar ons vrome verhaal

Iedereen wil de held zijn, iedereen draagt een onzichtbare cape,
een weefsel van gevoelens en ervaringen
en ideeën over goed en slecht — waarden
De Ander, de Ander, die heeft ook waarden en kinderen
en boodschappen die nog moeten worden gedaan
De Ander, die heeft vast wel iets beters te doen
dan ons dwars te zitten, dan de wapens op te nemen
De Ander is niet zomaar tegen ons, zal het menen

De Ander, de Ander, soms ligt het aan de Ander
en soms ligt het aan onszelf…
Daarom moeten we dat Grote gelijk
en dat gevoel van rechtvaardigheid
van waaruit we de Ander bestrijden, wantrouwen
De Ander, de Ander, die heeft ook wel eens Gelijk
We moeten die Anders leren begrijpen
Anders krijgen we nog Grote Spijt

AMK

Met witte sportsokken in z’n slippers
sjokt hij terug van de supermarkt
Diepvriespizza onder z’n arm,
mobieltje los in de hand

Gekke plek is dit toch
Al die mensen in hun huizen,
met hun auto’s en hun praatjes
Iedere ochtend dat opgewonden gedoe

Hij slaapt nu al drie weken op hetzelfde bed
Zóveel beter dan in het azc
Misschien moet hij terug, misschien ook niet
Hij wil er niet aan denken

Net als aan het bleke, onbeweeglijke
gezicht van z’n broer
en aan de paniek van z’n ouders —
die hem hier heeft gebracht

Hij voelt zich veilig hier,
voor zover je ooit veilig kunt zijn
voor de smokkelaars

Die weten jou altijd te vinden
Die willen altijd méér

Zou er ooit een einde komen
aan deze reis?

AMK

Mannen zonder kinderen
Vrouwen zonder bloed
Doden teisteren de dromen
van leiders zonder moed

Schedels knikken onderdanig,
bedelen om dagelijks brood
Het Lot wreken is botten breken
Als je oorlog wilt, dan zul je dienen ook

Kinderen zonder vaders
Moeders zonder hoop
Kogelhulzen worden geslagen
uit lood en suikerstroop

Bange honden likken aan open wonden,
blaffen tegen ieder spraakgeluid
Maar lichamen kunnen zelf niet spreken
en vrede is geen oorlogsbuit

AMK